Polski przegląd
otorynolaryngologiczny tom 3 nr 2 (2014 r.) str. 102–107
„Tyreoplastyka typu IV w
leczeniu głosu u transseksualisty typu M/K”
Cytaty:
„Jak
wiadomo, nie tylko wygląd fizyczny stanowi o poczuciu przynależności do danej płci. Bardzo ważnym elementem jest głos, którego wysokość jest zaliczana do drugorzędowych cech płciowych. Dlatego osoby, które poddały się licznym zabiegom chirurgicznym i
kosmetycznym polegającym na fizycznym upodobnieniu ich ciała do płci, z jaką się identyfikują, często odczuwają frustrację, głęboki dyskomfort związany z ich pierwotnym głosem. Część transseksualistów sama podwyższa wysokość swojego głosu w trakcie mowy, ale nie daje
to efektu satysfakcjonującego. Obecnie istnieją dwa sposoby, które medycyna ma do zaoferowania tym osobom:
rehabilitacja foniatryczna głosu i leczenie chirurgiczne (fonochirurgia). W artykule
tym zostanie omówiony przypadek chirurgicznego leczenia głosu transseksualisty typu M/K
poprzez zbliżenie chrząstki pierścieniowatej i tarczowatej (tyreoplastyka typu IV).”
[przykład
transseksualnej dziewczyny, pochodzącej z zamożnej rodziny, dążącej do
jak najpełniejszego przeobrażenia się – generalnie należy do tzw. wyjątków w
populacji osób ts]
Opis
przypadku
"22-letnia
pacjentka (transseksualista typu M/K) została przyjęta do tutejszej kliniki celem
operacyjnej zmiany wysokości głosu. Pacjentka podlega hormonoterapii włączonej kilka lat temu po sądowej decyzji o zmianie płci. Przed ukończeniem osiemnastego roku życia chora przeszła liczne zabiegi chirurgiczne
zmiany płci, operację plastyczną narządów płciowych, a w 2010 r. powiększenie piersi i operację plastyczną nosa. Operacje te były wykonane w Tajlandii –
brak dokumentacji
medycznej.”
Artykuł dostępny w formacie pdf:
Endokrynologia
Polska 2016r.; 67 (4): str. 452-455
"Gender-related voice problems in transsexuals —
therapeutical demands"
Maciej Misiołek, Ewa Niebudek-Bogusz, Joanna Morawska,
Bogusława Orecka,
Wojciech Ścierski, Grażyna Lisowska
"Przedstawiono
przypadek pacjentki transseksualnej, u której po raz pierwszy w Polsce
przeprowadzono zabieg chirurgiczny zmiany głosu z męskiego na żeński. Głos
ludzki — drugorzędowa cecha płciowa — jest odzwierciedleniem działania hormonów
i psychiki. Fakt ten nabiera szczególnego znaczenia w transseksualizmie,
zaburzeniu polegającym na niezgodności płci biologicznej z płcią psychiczną.
Dla wielu osób transseksualnych, szczególne w postaci transseksualizmu M/K
(mężczyzna/kobieta) po hormonalnej i chirurgicznej zmianie płci biologicznej
ważnym problemem nastręczającym trudności w życiu codziennym pozostaje głos,
gdyż leczenie hormonalne nie wpływa na feminizację krtani — aparatu głosowego.
W opisywanym przypadku niski androfoniczny głos pacjentki był percepowany przez
otoczenie jako męski. W celu feminizacji głosu wykonano leczenie fonochirurgiczne:
skrócono fałdy głosowe o ponad 50% ich długości poprzez założenie szwów
zespalających w ½ przedniej części głośni. W wyniku zabiegu podwyższono
znacząco głos: przedoperacyjna częstotliwość głosu mówionego wyraźnie
przesunęła się po operacji w górę z wartości 109 Hz do 209 Hz. Zakres głosu
także zmienił się w kierunku tonów żeńskich z 59–146 Hz do 148–343 Hz. Zmiana
wysokości głosu u pacjentki wpłynęła pozytywnie na jej subiektywną ocenę głosu:
wynik kwestionariusza VHI (Voice Handicap Index) poprawił się z 99 pkt — przed
operacją do 19 pkt — po operacji. Na poprawę jakości życia wskazuje także
spadek problemów emocjonalnych związanych z głosem, ocenianych za pomocą
podskali emocjonalnej VHI, której wynik wynosił odpowiednio: 39 pkt przed vs. 2
pkt po operacji."
Artykuł dostępny w formacie pdf w j. angielskim:
Kolejny artykuł:
Audiofonologia tom XXII
Wydanie I 2002 r.
„Efekty
rehabilitacji foniatrycznej po operacji zmiany wysokości głosu u pacjentki
transseksualnej. (Studium przypadku)”, (str. 177-184).
Tytuł angielski: “Results of voice
rehabilitation after pitch changing operation in transsexual patient. (Case
report)”.
Dostępny w formacie pdf:
[opisywany przypadek
dotyczy transseksualnej dziewczyny z zagranicy, z Belgii]
Cytaty:
„Osoby transseksualne
często zgłaszają chęć zmiany głosu, który należy do cech związanych z płcią.
Zmiana głosu może być dokonana na drodze chirurgicznej, poprzez ćwiczenia
głosowe lub dzięki kombinacji obu sposobów postępowania. W pracy przedstawiony
został przypadek pacjentki transseksualnej M/K, u której wykonano operację
zmiany wysokości głosu według Isshiki typu lv, a następnie przeprowadzono
rehabilitację głosu. Prezentowane są wyniki tego postępowania.”
OPIS PRZYPADKU
„24-letnia
pacjentka, transseksualistka M/K, przeszła operację zmiany płci w 1999 r. Przed
zabiegiem operacyjnej zmiany płci pacjentka rozpoczęła przyjmowanie hormonów
kobiecych oraz antyandrogenów, jednak nie odczuła istotnej zmiany głosu w czasie
terapii. Po operacji zmiany płci pacjentka nie przechodziła ćwiczeń głosowych,
Zgłosiła się do Poradni Foniatrycznej lfips z prośbą o dokonanie zmiany głosu,
który odbierany był przez otoczenie, jako głos męski. Pacjentka nie akceptowała
swojego głosu i odczuwała silną potrzebę jego zmiany. W przeprowadzonym badaniu
foniatrycznym nie stwierdzono istotnych odchyleń w obrębie narządu głosowego,
Krtań zbudowana była w sposób typowy dla płci męskiej. Głos był niski o
częstotliwości podstawowej 120 Hz, dźwięczny, tworzony swobodnie, o miękkim
nastawieniu. Czas fonacji wynosił 20 sek. Skala głosu obejmowała ok. 2 oktawy.
Pacjentka używała podczas mówienia kobiecej intonacji, lecz głos perceptualnie
był oceniany jako męski. W badaniu wideostroboskopowym stwierdzono omegowatą
nagłośnię. Fałdy głosowe były blade, gładkie, prawidłowo ruchome, przy fonacji
obserwowano pełne zwarcie głośni. Drgania fałdów głosowych były symetryczne,
synchroniczne, o prawidłowej amplitudzie, regularne. Pacjentka została
zakwalifikowana do zabiegu Isshiki typu IV. Zabieg wykonano w Klinice
Otolaryngologii Szpitala Uniwersyteckiego St-Augustinus w Antwerpii w sierpniu
2001 r. W znieczuleniu miejscowym wykonano zbliżenie chrząstki tarczowatej i
pierścieniowatej za pomocą nylonowych nici. Podczas zabiegu wysokość głosu
mogła być kontrolowana dzięki zastosowaniu miejscowego znieczulenia. Wysokość
głosu została ustalona wyżej niż docelowo ze względu na przewidywany
pooperacyjny spadek napięcia węzła. Okres pooperacyjny przebiegł bez powikłań.
W okresie pooperacyjnym głos był piskliwy, tworzony z wysiłkiem. Częstotliwość
podstawowa wynosiła 380 Hz. Nastawienie głosowe było zmienne, z przewagą
twardego. Czas fonacji był znacznie skrócony i wynosił 12 sek. Zwracało uwagę
duże napięcie mięśni szyi. Problemem pooperacyjnym była nadmiernie wysoka
częstotliwość podstawowa, która wynosiła 360 Hz, co związane było z
koniecznością silniejszego zaciągnięcia węzła, oraz mała skala głosu,
obejmująca zaledwie kilka półtonów…]
